در سندروم ایمپاستر، افراد موفق احساس می‌کنند که شایستگی موقعیت‌هایی که به دست آورده‌اند را ندارند، یا احساس می‌کنند درخور اعتباری که به آن‌ها داده می‌شود نیستند و این افکار باعث ایجاد احساساتی مانند سَرخوردگی و اضطراب و افسردگی می‌شود.

این افراد معمولا توسط جامعه به عنوان یک متخصص در نظر گرفته می‌شوند، اما آن‌ها خود را به عنوان یک متخصص نمی‌بینند، بنابراین احساس می‌کنند که کلاهبردار هستند.

افراد مبتلا به سندرم ایمپاستر معمولا مسئولیت موفقیت‌های خود را بر عهده نمی‌گیرند و مسائلی مانند خوش‌شانسی را عامل موفقیت خود می‌دانند.

عزت‌نفس پایین یکی از دلایل اصلی سندرم ایمپاستر است. از آنجایی که دستاوردها و موفقیت‌های چشمگیر نیز لزوما شما را از شر مشکلات عزت‌نفس خلاص نمی‌کنند، بنابراین سندرم ایمپاستر می‌تواند برای بسیاری افراد اتفاق ‌افتد.

یک مطالعه که در سال 2011 که در مجله بین‌المللی علوم رفتاری منتشر شد نشان داد که تقریبا 70 درصد از افراد -چه مرد و چه زن-  در مقطعی از زندگی خود سندرم ایمپاستر را تجربه کرده‌اند.

وقتی فهرستی از دستاوردهای چشمگیر دارید و وضوح به موفقیت رسیده‌اید، اما خودتان احساس موفقیت نمی‌کنید یا موفقیت خود را قبول ندارید، بسیار ناامیدکننده است. پذیرش موفقیت خود بسیار مهم است، زیرا در غیر اینصورت، احتمال حفظ یا رشد آنچه برای خود ساخته‌اید را کاهش خواهید داد.

اصطلاح "سندرم ایمپاستر (خیانتکار)" از کجا می‌آید؟

اصطلاح «سندرم ایمپاستر» توسط دو روانشناس بالینی به نام‌های پائولین کلنس و سوزان ایمز، ابداع شد. این دو روانشناس متوجه وجود تفاوت بین موفقیت بیرونی افراد در مقایسه با درک درونی‌شان از موفقیت شدند. آن‌ها دریافتند که علیرغم داشتن شواهد بیرونی از موفقیت و دستاوردها، بسیاری از مردم قادر به پذیرش و درونی کردن موفقیت خود نیستند و متقاعد شد‌ه‌اند که لیاقت موفقیتی که به دست آورده‌اند را ندارند.

زمانی که باورهای درونی فرد درباره خودش با شناخت بیرونی که به دلیل موفقیت یا دستاوردهایش به دست آورده مطابقت نداشته باشد، فرد احساس می‌کند که خیانتکار است.

چه کسانی بیشتر به سندرم ایمپاستر مبتلا می شوند؟

کسانی که در مهربان بودن با خود مشکل دارند و صدای درونی‌شان یک منتقد تند است، احتمال بیشتری دارد که به سندرم ایمپاستر مبتلا شوند.

علاوه بر این، کسانی که از اضطراب، افسردگی، عزت‌نفس پایین یا احساس بی‌کفایتی دائمی رنج می‌برند، در صورت دستیابی به موفقیت، به احتمال بیشتری به سندروم ایمپاستر مبتلا خواهند شد.

به طور کلی، اگر کسی ارزش کمی برای خود قائل باشد یا عشق پایینی به خود داشته باشد، ممکن است به‌طور پیش‌فرض بجای به رسمیت شناختن موفقیت‌هایش، شروع به نادیده گرفتن آن‌ها کند.

گاهی اوقات، سندرم ایمپاستر به این دلیل اتفاق می‌افتد که افراد به‌طور تصادفی موفق شده‌اند. این موفقیت ناگهانی ممکن است آن‌ها را غافلگیر کند و به این باور برساند که موفقیت را خودشان به دست نیاورده‌اند بلکه کاملا شانسی بوده است.

برای مثال فرض کنید روزنامه‌نگاری یک مقاله تحقیقی درباره یک نویسنده را منتشر می‌کند و تهیه‌کننده‌ای تصمیم می‌گیرد برای اقتباس از از این مقاله در یک فیلم به او مراجعه کند. این موفقیت ممکن است مورد انتظار نویسنده نباشد و آن را به مهارت‌های نویسندگی خود نسبت ندهد، بلکه بیشتر به شانس و اقبال رجوع کند.

همانطور که قبلا گفته شد، افراد متخصص نیز ممکن است درگیر سندرم ایمپاستر شوند.

مثلا یک درمانگر پرمشغله با مراجعین زیاد را در نظر بگیرید که به مراجعین برای مقابله با مشکلات سلامت روان مانند اضطراب یا افسردگی مشاوره ارائه می‌دهد. با این حال، خودش با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند و وقتی در جلسه درمانی توصیه‌هایی را به مراجعیت ارائه می‌دهد، احساس می‌کند که یک فریبکار است.

افکار منفی در ذهن افراد مبتلا به سندرم ایمپاستر

آیا فکر می‌کنید ممکن است به سندرم ایمپاستر مبتلا باشید؟ شواهد لازم در افکاری که در مورد خودتان دارید نهفته است!

در زیر چند نمونه از انواع افکاری که معمولا با سندرم ایمپاستر مرتبط هستند آورده شده است:

• من این دستاورد را کسب نکردم، بنابراین نمی‌توانم تعریف و تمجیدها را بپذیرم.
• من یک کارآفرین نابغه نیستم - فقط خوش‌شانس بودم.
• مردم متوجه می‌شوند که من کلاهبردار هستم.
• من سزاوار لقب "متخصص" نیستم، زیرا اصلا در این زمینه تخصصی ندارم و این کار را به اندازه کافی بلد نیستم.
• بقیه نمی‌دانند که من واقعا چقدر ناتوان هستم.
• من نمی‌توانم برای مدت طولانی حفظ ظاهر کنم.
• من برای این نقش مناسب نیستم و مردم به زودی این را خواهند فهمید.
• مردم به زودی متوجه این واقعیت خواهند شد که من لایق آنچه که به دست آورده‌ام نیستم.

این نمونه‌های شک به خود و خودگویی منفی بسیار رایج هستند. با این حال، اغلب، این افکار منفی حقیقت ندارند.

افراد مبتلا به سندرم ایمپاستر گاهی اوقات موفقیت خود را با گفتن اینکه این فقط شانس یا یک اتفاق بوده، نادیده می‌گیرند. یا به خود می‌گویند که این موفقیت را فقط با کمک شخص دیگری به دست آورده‌اند و نقش خود را تضعیف می‌کنند.

سندرم ایمپاستر چگونه بر زندگی شما تاثیر منفی می‌گذارد؟

سندرم ایمپاستر مانند یک مسیر لغزنده است، زیرا اگر احساس کنید شایسته موقعیت یا موفقیت خود نیستید، ممکن است شرایط را برای خود سخت کنید.

ما باید از موفقیت‌های خود استفاده کنیم. سوار شدن بر موج موفقیت، باعث تبدیل یک فرصت موفق به فرصت دیگر و استفاده از یک دستاورد چشمگیر برای رسیدن به دستاوردی دیگر می‌شود. اما اگر کسی معتقد باشد که یک متقلب نالایق است، چگونه می‌تواند موفق باشد؟

بدون شک افکار منفی در مورد خودتان، مثلا این که شما یک شیاد هستید، بر زندگی شما تاثیر منفی می‌گذارد.

سندرم ایمپاستر همچنین مانع این می‌شود که از موفقیت‌های خود خوشحال باشید یا احساس غرور کنید.

بدتر از همه، پدیده روانشناختی سندرم ایمپوستر می‌تواند باعث شکست‌های واقعی شود، زیرا مانند یک پیشگویی خود-ویرانگر عمل می‌کند.

به همین دلیل است که بسیاری از افرادی که معتقدند شکست خواهند خورد، شکست می‌خورند.

ویژگی های ژنتیکی موفقیت

آیا می‌دانستید که بسیاری از ویژگی‌ها و استعدادهای موثر در موفقیت، ژنتیکی هستند؟ به عنوان مثال، هوش ریاضی، توانایی رهبری، روحیه کارآفرینی و غیره که در آزمایش‌های ژنتیک استعدادیابی و شخصیت‌شناسی حنیفا بررسی می‌شود، تا حد زیادی ژنتیکی هستند..

شاید موفقیت در DNA شما باشد!

• سلامت
• سلامت_روان
• سلامت_پیشگیری
• افکار_منفی
• سندرم_ایمپاستر