بهداشت دهان و دندان نه تنها برای بزرگسالان بلکه برای کودکان نیز باید در اولویت قرار بگیرد. دندانهای فرزندتان نیز مانند دندانهای شما نیاز به مراقبت و توجه دارند. در سنین پایین، کودکان در برابر مشکلات مختلف دندانی آسیبپذیر هستند، اما اگر بدانید چگونه از دندانهای او مراقبت کنید، میتوانید از چنین مسائلی جلوگیری کنید.
عوامل زیادی میتوانند در پوسیدگی دندان نوزادان نقش داشته باشند؛ تغذیه و عادتهای شیر خوردن از جمله این عوامل هستند. در ادامه با نکاتی در مورد اینکه چگونه میتوانید از دندانهای فرزند خود بهتر مراقبت کنید آشنا خواهید شد:
-
رژیم غذایی سالم
با تشویق فرزندان خود به داشتن تغذیهی سالم، گام بزرگی در راه مراقبت از دندانهای آنها برداشتهاید. درست است که فراهم کردن آنچه فرزندتان بیشتر دوست دارد کار راحتتری است، اما اگر میخواهید نظم و قانونمندی را به آنها آموزش دهید، مراقب باشید که غذاهای مناسبی بخورند.
طبق گفتهی آکادمی اطفال آمریکا، شکر شایعترین عامل مشکلات دندانی در کودکان کوچک است. هرچه کودکان بیشتر در معرض قند قرار بگیرند، خطر ابتلا به پوسیدگی دندان بالاتر است. بنابراین، کم کردن شیرینیها باید یکی از اولویتهای شما باشد. به جای شکلات و آب نبات دادن به کودکان، اجازه دهید میوه و سبزیجات بخورند. با این حال، سعی کنید از میوههایی که بیش از حد اسیدی هستند اجتناب کنید زیرا اسید موجود در این میوهها میتوانند مینای دندان را فرسایش دهند. بهتر است میوهها و سبزیجات با محتوای آب بالا از جمله خیار، خربزه و گلابی را انتخاب کنید.
مصرف شیر، پنیر و ماست نیز توصیه میشود؛ البته به شرطی که برای سن فرزند شما مناسب باشند، بنابراین به سن و همچنین به هرگونه عدم تحمل غذایی احتمالی توجه داشته باشید. این لبنیات حاوی مقادیر زیادی کلسیم هستند که میتوانند در تقویت دندانهای آنها موثر باشند. سعی کنید محصولات لبنی با مقدار زیادی قند افزودنی را از برنامهی غذایی فرزندتان حذف کنید، زیرا روی دندانهای او باقی میمانند. عاقلانه است که از خوردن غذاهای جویدنی که حاوی قند هستند نیز خودداری کنید، زیرا دندانها را برای مدت طولانیتری در معرض قند قرار میدهند.
-
از فلوراید با احتیاط استفاده کنید.
فلوراید یک مادهی معدنی طبیعی است که تشکیل حفره در دندان را کند و متوقف میکند. علاوه بر این میتواند مینای دندان را بازسازی کرده و از دندانها در برابر آسیبهای ناشی از قند و باکتری محافظت کند. در حالی که فلوراید یک مادهی عالی است، اما میزان بیش از حد آن میتواند مضر باشد. فلوراید زیاد میتواند منجر به ایجاد خطوط سفید کدر، ظاهر گچی، گودالهای قابل مشاهده و بینظمیهای سطحی شود.
یکی از بهترین راهها برای اطمینان از مصرف کافی فلوراید در میان نوزادان، نوشیدن آب حاوی فلوراید است. بسیاری از کشورها، برنامههای فلورایداسیون دارند که اعتقاد بر این است که در کاهش پوسیدگی دندان تا 25٪ موثر بودهاند و برای محافظت از سلامت دندانهای کودکان بسیار عالی هستند.
علاوه بر آب، میتوانید فلوراید را از خمیر دندان نیز دریافت کنید. به محض درآوردن اولین دندان، تهیهی خمیر دندان حاوی فلوراید برای کودکان، بیخطر است. با این حال، اندازهی خمیر دندان مصرفی نباید بزرگتر از یک دانه برنج باشد. البته، حتی در صورت بلعیدن مقداری خمیر دندان حاوی فلوراید نیز جایی برای نگرانی وجود ندارد.
استفاده از وارنیش فلوراید پس از ظاهر شدن اولین دندان نیز توصیه میشود. بسته به توصیهی دندانپزشک، این کار را میتوان تا چهار بار در سال انجام داد. وارنیش فلوراید یک درمان موضعی است که میتواند به جلوگیری از تشکیل پوسیدگیهای جدید یا توقف پوسیدگیهایی که قبلا شروع شدهاند کمک کند.
-
از سیلانتهای دندانی استفاده کنید.
به محض اینکه اولین دندان فرزندتان در آمد، باید به طور منظم ویزیت دندانپزشکی را شروع کنید. این کار فرصتی برای تشخیص زودهنگام مشکلات و همچنین اجرای اقدامات پیشگیرانه در برابر پوسیدگی دندان را فراهم خواهد کرد. علاوه بر این، دندانپزشکان اغلب میتوانند سیلانتهای دندانی را نیز توصیه کنند.
به طور خلاصه، سیلانت دندان یک رزین پلاستیکی است که به شیارها و فرورفتگیهای دندان میچسبد. سیلانت در ابتدا به شکل مایع بوده و در طول زمان، در حین درمان سفت میشود. این کار از مینای دندان در برابر اسیدها و پلاکها محافظت کرده و به عنوان یک مانع برای به حداقل رساندن احتمال پوسیدگی دندان عمل میکند. لازم به ذکر است که سیلانتهای دندانی ماندگاری طولانی مدتی دارند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها، استفاده از سیلانتهای دندانی را پس از رشد اولین دندان آسیاب توصیه میکند. این اتفاق اغلب در سن شش سالگی رخ میدهد. با این وجود، انجام این کار حتی برای نوزادان، با توصیهی یک دندانپزشک خانواده یا اپطفال، بیخطر است. این امر به ویژه در صورتی که دندانپزشک تشخیص دهد که دندان کودک مستعد پوسیدگی است، بیشتر توصیه میشود. در حالی که برای سیلانت دندان هیچ محدودیت سنی وجود ندارد، بسیاری از والدین منتظر بزرگتر شدن نوزادانشان میمانند.
-
مراقب دندان قروچه باشید.
برای بزرگسالان، دندان قروچه میتواند مسئلهی مهمی باشد که بر سلامت دهان و دندان آنها تاثیر میگذارد. همین موضوع در مورد کودکان نیز صدق میکند، اما اثرات آن به اندازهی زمانی که آنها بزرگتر هستند، شدید نیست.
ابتدا باید دلیل دندان قروچه فرزند خود را متوجه شوید. این اتفاق میتواند به دلیل یک بیماری زمینهای باشد که نیاز به توجه فوری دارد. برخی از داروها نیز ممکن است مقصر باشند، به ویژه داروهایی که برای درمان ADHD استفاده میشوند. این عادت میتواند در خانواده نیز وجود داشته باشد، بنابراین ژنتیک هم یکی از عوامل موثر بر دندان قروچه میباشد.
در مرحلهی بعد، در جستجوی راههایی برای توقف دندان قروچه باشید. مشاورهی دندانپزشکی بهترین گزینه برای شماست. دندان قروچه خفیف اغلب خطرناک نیست زیرا با بزرگ شدن نوزاد، دندان قروچه او نیز از بین میرود. با این حال، اگر این عادت ترک نشود، میتواند باعث مشکلات قابل توجهی مانند ناهماهنگی یا درد در فک شود، در نتیجه بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید.
-
به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.
اگر میخواهید از دندانهای کودکتان و همچنین از دندانهای بچههای بزرگتر و دندانهای خودتان مراقبت کنید، شاید مراجعه به دندانپزشک، مهمترین نکته باشد. مطمئنا میتوانید مطالب زیادی در مورد سلامت دهان و دندان را به صورت آنلاین بخوانید. همچنین میتوانید از دوستان و خانوادهی خود سوال بپرسید. کتابها نیز منابع خوبی برای آگاهی از سلامت دهان و دندان کودکان به حساب میآیند. با این وجود، مطلقا هیچ چیز بهتر از یک نظر حرفهای نیست، بنابراین مراجعهی منظم به دندانپزشک برای کل خانواده ضروری است.
در مورد نوزادان، توصیهی کلی این است که با ظاهر شدن اولین دندان به دندانپزشک مراجعه کنید. در اکثر نوزادان، این اتفاق در 6 ماهگی رخ میدهد. در طول ویزیت، دندانپزشک دندانهای کودک را معاینه کرده و توصیههایی را برای بهترین روال مراقبت از دهان ارائه میدهد. این کار میتواند فرصتی برای تشخیص زودهنگام مشکلات دندانی و انجام مداخلات لازم باشد.
همانطور که در بالا ذکر شد، دندانپزشک میتواند درمانهای مختلفی را ارائه دهد که از دندانها در برابر پوسیدگی محافظت شود. یک مثال خوب از آن وارنیش فلوراید است که از سن 6 ماهگی انجام میشود. دندانپزشک همچنین میتواند سیلانتهای دندانی را برای نوزادانی که دندانهای مستعد پوسیدگی دارند توصیه کند، اما در بیشتر موارد، این کار تنها زمانی توصیه میشود که کودکان به سن ۶ سالگی برسند.