تصور کنید با یکی از دوستان‌تان در یک رستوران شیک هستید و دوستتان برای هر دوی شما یک غذای تند سفارش می‌دهد. در حالی که شما در اثر خوردن آن غذا غرق در اشک و عرق هستید، در کمال تعجب متوجه می‌شوید که دوستتان در حال لذت بردن از آن غذای تند است.
آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا این اتفاق می‌افتد؟ چرا برخی از مردم از غذاهای تند لذت می‌برند در حالی که برخی دیگر تحمل آن را ندارند؟
تحقیقات نشان می‌دهد که راز این امر در ژن‌های شما نهفته است.
زمانی که غذاهای تند می‌خوریم، چه چیزی باعث گرم شدن بدن‌مان می‌شود؟
جوانه‌های چشایی موجود در زبان ما می‌توانند طعم غذاهای شور، شیرین یا ترش را بچشند. با این حال، هیچ گیرندهای برای چشیدن غذای تند وجود ندارد. بنابراین، گرمایی که از غذاهای تند احساس می‌کنید، در واقع یک احساس درد است.
فلفل ترکیبی به نام کپسایسین دارد که باعث تند شدن طعم آن می‌شود. این جزء به گیرندهای روی زبان، به نام TRPV1، متصل می‌شود و احساس گرما ایجاد می‌کند. این گیرنده در تنظیم دمای بدن شما نیز نقش دارد. قرار گرفتن مکرر در معرض طعم تند، به تدریج حساسیت این گیرنده را کاهش می‌دهد.
آیا تحمل تندی ژنتیکی است؟
تحمل تندی ارتباط زیادی با ژن‌ها دارد. مطالعه‌ای که بر روی دوقلوهای همسان و ناهمسان انجام شد نتایج جالبی را نشان داد. در حالی که دوقلوهای همسان ژن‌های مشترک زیادی دارند و در یک محیط رشد می‌کنند، دوقلوهای ناهمسان ژن‌های مشترک کمتری دارند. هنگامی که به افراد مورد مطالعه ژله‌ی حاوی کپسایسین داده شد، دوقلوهای همسان ترجیحات مشابهی برای غذاهای تند نشان دادند.
مطالعه‌ی دیگری گزارش داد که ژنتیک مسئول 18 تا 58 درصد از تنوع در ترجیحات غذاهای تند می‌باشد.
این نتایج نشان می‌دهد که تحمل تندی، بیش‌تر از اینکه به شرایط محیطی بستگی داشته باشد، به ژنتیک مرتبط است.
آیا ژن تندی وجود دارد؟
ژن خاصی برای احساس طعم تندی در بدن وجود ندارد. با این حال، افرادی که تحمل بالاتری برای طعم تند دارند ممکن است گیرنده‌های TRPV1 کمتری داشته باشند. این گیرنده‌ها به کپسایسین، عامل تندی موجود در فلفل چیلی متصل می‌شوند.
آیا رابطه‌ای بین تحمل تندی و شخصیت افراد وجود دارد؟
برخی از افراد غذاهای تند را به دیگر غذاها ترجیح می‌دهند. این ترجیح ممکن است ارتباط شگفت‌انگیزی با شخصیت آن‌ها داشته باشد.
افرادی که جویای هیجان هستند و بیش‌تر ماجراجو می‌باشند، احتمالا غذاهای تند را بیش‌تر دوست داشته باشند. افرادی که بیش‌تر ریسک می‌کنند و از موقعیت‌های ترسناک مانند سوار شدن در ترن هوایی لذت می‌برند، احتمالا غذاهای تند را دوست دارند.
آیا ممکن است فردی قادر به احساس طعم تندی نباشد؟
افرادی که عاشق غذاهای تند هستند و آن را دردناک نمی‌دانند، گیرنده‌های کپسایسین کمتری دارند. البته این‌طور نیست که این افراد به طور کلی نتوانند طعم تندی بچشند، بلکه فقط درد و گرمای کمتری را احساس می‌کنند.
با گذشت زمان، خوردن غذای تند می‌تواند پایانه‌های عصبی را از بین برده و در نتیجه تحمل فرد برای خوردن این غذاها افزایش یابد. مردم مکزیک، کره یا هند به طور طبیعی نسبت به غذاهای تند تحمل بیش‌تری دارند زیرا آن‌ها را به طور منظم مصرف می‌کنند. این افراد از سنین جوانی نسبت به درد حساسیت‌زدایی شده‌اند.
چگونه تحمل خود نسبت به طعم تند را بهبود بخشیم؟
همیشه می‌توانید سطح تحمل تندی خود را افزایش دهید. گیرنده‌های TRPV1 روی زبان شما باز می‌شوند و اجازه‌ی ورود یون‌های سدیم و کلسیم به درون سلول‌ها را صادر می‌کنند. این اتفاق باعث ایجاد احساس درد در مغز شما می‌شود. با گذشت زمان، تولید یون کلسیم کاهش یافته و حساسیت را نسبت به درد و گرما از بین می‌برد.
یک راه عالی برای انجام این کار این است که مقادیر کمی از غذاهای تند را در رژیم غذایی خود بگنجانید. سعی کنید کمی فلفل چیلی روی پیتزا یا مقداری پودر چیلی به کاری خود اضافه کنید. با گذشت زمان، این کار باعث می‌شود که غذاهای تند کمتر دردناک باشند و از خوردن آن‌ها لذت بیش‌تری ببرید.
خلاصه: آیا تحمل طعم تند ژنتیکی است؟
- تحمل طعم تند عمدتا ژنتیکی است.
- کپسایسین، جزء تند فلفل چیلی را تشکیل می‌دهد؛ هنگام اتصال این ماده به گیرنده‌های TRPV1 حس درد ایجاد می‌شود.
- افرادی که گیرنده‌های TRPV1 کمتری دارند نسبت به غذاهای تند حساسیت کمتری دارند.
- تحمل تندی ارتباط زیادی با شخصیت افراد نیز دارد.
- می‌توان به تدریج با خوردن مقادیر کمی از غذاهای تند در طول زمان، نسبت به این طعم مقاوم شد.
