عدم تحمل دارویی یک مسئلهی پزشکی نسبتا رایج است. هر دارویی، مثل آنتیهیستامین، ضدافسردگی و یا مسکن، پتانسیل ایجاد واکنشهای نامطلوب یا عوارض جانبی را دارد. هنگام انتخاب نسخهی مناسب برای یک بیمار، پزشکان مقادیر دارو را بر اساس میانگین تحمل جمعیت عمومی، تجویز میکنند. با این حال، افراد مختلف با روشهای منحصربهفردی به ترکیبات خاص موجود در داروها پاسخ میدهند. حتی ممکن است که برخی از افراد بهطور ژنتیکی، قادر به پردازش بعضی از داروها نباشند. دوز استاندارد عمومی یک دارو، ممکن است باعث بروز عوارض جانبی خاصی در تعدادی از بیماران شود.
افزایش خطر بروز واکنشهای شدید یا عوارض جانبی، اغلب نشاندهنده وجود عدم تحمل دارویی است. هرچه فرد نسبت به یک دارو حساسیت بیشتری داشته باشد، حتی در صورت مصرف دوزهای پایین، با مشکلات بیشتری در رابطه با آن مواجه میشود. عوامل ژنتیکی که بر نحوهی پردازش، متابولیسم و پاکسازی داروها از جریان خون انسان تاثیر میگذارند، نقش مهمی در عدم تحمل دارویی ایفا میکنند.
مقدمهای بر عدم تحمل دارویی
عدم تحمل دارویی اساسا همان افزایش حساسیت به عوارض جانبی احتمالی یک دارو است. برخی از افراد نسبت به سایرین، به بعضی از داروها حساسیت بیشتری نشان میدهند.
در واقع، حساسیت بیش از حد به داروها شایعتر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور میکنند و تقریبا 7 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار میدهد.
هنگامی که فردی نسبت به یک دارو عدم تحمل دارد، یعنی قادر به مدیریت عوارض جانبی یک ماده، چه در دوزهای درمانی و چه در دوزهای فرعی نیست. از طرف دیگر، زمانی که یک فرد بتواند در مقابل اثرات نامطلوب دارو مقاومت کند، نسبت به آن، دارای تحمل تلقی میشود. مهمتر از همه، افرادی که عوارض جانبی یک دارو را تجربه میکنند، لزوما نسبت به آن حساسیت ندارند. درحالیکه بسیاری از افراد عوارض جانبی داروها را تجربه میکنند، در صورت وجود حساسیت به دارو، ممکن است نیاز باشد که مصرف یک داروی خاص به طور کامل متوقف شود یا دوز آن به میزان قابلتوجهی کاهش یابد تا از علائم جدی جلوگیری شود.
جالب اینجاست که تحمل برخی از داروها در جمعی از افراد بسیار منحصر به فرد میباشد. هنگامی که فردی نسبت به یک دارو بیش از حد تحمل دارد، ممکن است عوارض جانبی منفی آن را تجربه نکند اما شاید لازم باشد که برای تجربهی اثرات مفید دارو، به دوزهای بالاتری از آن نیز نیاز داشته باشد. تحمل ممکن است در طول زمان، اغلب پس از قرار گرفتن مجدد در معرض همان دارو ایجاد شود.
تفاوت بین عدم تحمل دارویی و آلرژی دارویی چیست؟
عدم تحمل دارویی مانند حساسیت دارویی نیست. واکنشهای آلرژیک به یک دارو توسط پاسخهای سیستم ایمنی ایجاد میشوند، که در آن سیستم محافظتی بدن برای واکنش به یک تهدید بالقوه، بیش از حد فعال میشود. هنگامی که فردی به یک دارو یا مادهای در دارو حساسیت دارد، سیستم ایمنی بدنش، آن ماده را مضر میبیند و باعث واکنش التهابی میشود.
مشابه اکثر آلرژیها، آلرژی دارویی میتواند خفیف یا شدید باشد. در موارد خفیف، یک واکنش آلرژیک ممکن است منجر به علائمی مانند بثورات پوستی یا تب شود. با این حال، آلرژیهای دارویی شدید عوارض جانبی کشندهای به بار میآورند؛ شوک آنافیلاکسی از جمله این عوارض شدید بوده که میتواند راههای هوایی را منقبض کرده و باعث آسیب کلیه شود. در حالی که افراد مبتلا به عدم تحمل دارویی ممکن است بتوانند به استفاده از دارو با دوزهای کمتر ادامه دهند، اما افراد مبتلا به آلرژی باید به هر قیمتی از قرار گرفتن در معرض دارو خودداری کنند.
در عدم تحمل دارویی، واکنش ایمنی رخ نمیدهد. درعوض، افراد مبتلا به این وضعیت، بیشتر در معرض اثرات منفی یا نامطلوب ناشی از دارو قرار خواهند گرفت. به عنوان مثال، فردی که به یک داروی ضددرد که میتواند باعث ایجاد علائم گوارشی شود، عدم تحمل دارد، ممکن است حتی با مصرف دوز کوچکی از دارو، درد و ناراحتی شدید معده را تجربه کند.
علائم عدم تحمل دارویی چیست؟
عدم تحمل دارویی اصطلاحی است که برای اشاره به ناتوانی در انطباق با عوارض جانبی منفی ناشی از داروها و تجربه عوارض منفی بیش از حد، استفاده میشود. به این ترتیب، علائم عدم تحمل دارویی بسته به داروی ارائه شده میتوانند متفاوت باشند. در بیشتر موارد، عدم تحمل منجر به علائمی میشود که بر دستگاه گوارش تاثیر میگذارند، زیرا بسیاری از داروها دارای عوارض جانبی ناشی از تغییرات میکروبیوم روده هستند.
برخی از افراد مبتلا به عدم تحمل دارویی ممکن است در هنگام مصرف یک داروی خاص بیشتر مستعد ابتلا به اسهال، استفراغ و حالت تهوع باشند. بسته به عوارض جانبی رایج دارو، علائم دیگر شامل سردرد، سرگیجه یا ناراحتی عمومی میباشند. به طور معمول، تغییرات تنفسی، برافروختگی و بثورات نشانههایی از عدم تحمل نیستند، اما میتوانند نشاندهنده وجود حساسیت دارویی باشند. علاوه بر این، شایان ذکر است که علائم عدم تحمل دارو اغلب در طول زمان و پس از قرار گرفتن مکرر در معرض دارو ظاهر میشود.
برخی از افراد میتوانند قبل از ظاهر شدن علائم عدم تحمل دارویی، برای چندین روز، بدون هیچ گونه عوارض جانبی، دارو را مصرف کنند. از طرف دیگر، برای افراد مبتلا به آلرژی دارویی، عوارض جانبی بلافاصله و در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض آن ظاهر میشوند.
چه چیزی باعث عدم تحمل دارویی میشود؟
در حالی که آلرژی دارویی به دلیل مشکلات مربوط به پاسخ سیستم ایمنی ایجاد میشود، عدم تحمل دارویی تا حد زیادی تحت تاثیر روشهای متابولیزه شدن دارو در بدن است. داروهای درمانی و تاییدشده توسط FDA، طوری طراحی شدهاند که مادهی موثر مورد نظر را در یک غلظت خاص به جریان خون برسانند.
فارماکولوژیستها حداقل غلظت موثر یا MEC هر دارو را هنگام آزمایش آن برای مصرف انسانی بررسی میکنند. این میزان نشاندهندهی حداقل سطح مادهای است که برای ایجاد یک اثر خاص باید در جریان خون وجود داشته باشد. در کنار MEC، داروشناسان حداقل غلظت سمی یا MTC یک درمان را نیز در نظر میگیرند. حداقل غلظت سمی یک دارو، پایینترین میزانی از داروست که میتواند باعث ایجاد واکنشهای نامطلوب یا عوارض جانبی شود. تفاوت بین هر دوی این شاخصها به عنوان پنجرهی درمانی شناخته میشود. هنگام تجویز دارو برای بیمار، پزشک باید فواید بالقوه دارو و عوارض جانبی احتمالی که ممکن است هر بیمار با آن مواجه شود را در نظر بگیرد.
همانطور که انواع مختلف داروها پنجرههای درمانی منحصر به فردی دارند، افراد مختلف نیز میتوانند MEC و MTC شخصی متفاوتی برای هر ماده داشته باشند. فردی که MTC بسیار پایینی برای یک دارو دارد، به این ماده حساسیت نشان میدهد، زیرا احتمال دارد که واکنشهای نامطلوب به دارو، حتی در دوزهای پایینتر نیز ایجاد شوند.
آیا عدم تحمل دارویی ژنتیکی است؟
عوامل مختلفی بر سطوح MTC و MEC فرد تاثیر میگذارند. برخی از افرادی که از مشکلاتی مانند مشکلات عملکرد کلیه و کبد رنج میبرند، ممکن است نتوانند به اندازه جمعیت عمومی، داروها را متابولیزه کنند. پزشکان باید در هنگام تجویز دارو به این مساله توجه کنند.
با این حال، درک تحمل منحصر به فرد یک نفر نسبت به داروها نیز میتواند دشوار باشد، زیرا ژنهای آنزیمهای کبدی، ژنهای متابولیک و سایر موارد نیز میتوانند بر تحمل دارویی تاثیر بگذارند.
در دههی 1970، محققان دریافتند که متابولیسم دارو تحت تاثیر ژنتیک قرار میگیرد. ناتوانی در تحمل برخی داروها، درست مانند عدم تحمل غذایی، یا افزایش خطر ابتلا به آلرژیهای خاص، میتواند در طول نسلها منتقل شود. متخصصان پزشکی با انجام آزمایش DNA و مطالعهی ژنتیک، بینش عمیقتری در مورد انواع خاصی از ژنها و آنزیمهایی که میتوانند منجر به عدم تحمل دارویی شوند، بدست میآورند. به عنوان مثال، فردی که دارای نقص در آنزیمهای متابولیزه کننده در خانوادهی سیتوکروم P450 در DNA خود است، ممکن است قادر به تحمل و متابولیسم داروهای استروئیدی با سرعت یک فرد معمولی نباشد.
وقتی فردی ساختارهای ژنتیکی مناسبی برای ایجاد آنزیم به منظور متابولیسم یک دارو را نداشته باشد، دارو میتواند در جریان خون، به غلظتهای بالاتری نسبت به حد آستانهای که متخصصان تعیین کردهاند برسد. این بدان معناست که فردی که فقط 10 میلیگرم از یک داروی خاص مصرف میکند، ممکن است با عوارض جانبی مواجه شود که از مصرف 100 میلیگرم آن به وقوع میپیوندد.
مرکز خدمات تخصصی ژنتیک حنیفا، با کمک یک آزمایش DNA ساده، اطلاعات جامع و کاملی دربارهی تحمل دارویی به شما خواهد داد. با انجام آزمایش ژنتیک پاسخ به داروها، از نحوهی واکنش بدنتان به بیش از 100 داروی رایج آگاه شوید و با در میان گذاشتن این نتایج با پزشک متخصص، از بروز عوارض جانبی شدید داروها جلوگیری کنید.
آیا عدم تحمل دارویی خطرناک است؟
عدم تحمل دارویی میتواند از نظر شدت متفاوت باشد. همانطور که فردی که حساسیت بیشتری نسبت به یک غذای خاص دارد ممکن است بتواند به خوردن آن غذا با عوارض جانبی خفیف ادامه دهد، افرادی که عدم تحمل دارویی دارند ممکن است بتوانند با کمک برخی درمانها، داروهای مورد نیازشان را مصرف کنند.
با این حال، اگر فردی دچار عدم تحمل دارویی شود، واکنش او به دارو اغلب به دقت تحت نظارت قرار میگیرد.
در برخی موارد، تفاوت در متابولیسم دارو که از تفاوت در ساختار ژنتیکی فرد ناشی میشود، میتواند تقریبا نامحسوس باشد بعضی از افراد، نسبت به داروی خاصی عدم تحمل دارند اما ممکن است متوجه آن نشوند و یا علائم خود را به عنوان عوارض جانبی رایج در نظر بگیرند. در رابطه داروهایی که حاشیه درمانی بیشتری نسبت به ایمنی دارند، مسائل عدم تحمل دارو اغلب نادیده گرفته میشوند. با این حال، تغییرات در متابولیسم و تحمل دارو میتواند به ویژه برای داروهایی که حاشیهی درمانی کمتری نسبت به ایمنی دارند مشکلساز باشد. به عنوان مثال، اگر فردی نسبت به داروی رقیقکننده خون مانند وارفارین عدم تحمل داشته باشد، ممکن است دچار خونریزی بیش از حد خطرناک شود.
افرادی که حساسیت بیشتری به داروهای مسدودکنندهی بتا دارند ممکن است تغییرات مشکلساز فشار خون را تجربه کنند. برخی از داروها به ویژه برای افرادی که حساسیت دارویی دارند خطرناک هستند؛ یک ساختار ژنتیکی مادر باعث میشود که مصرف مسکن کدئین، منجر به مشکلات تنفسی و حتی مرگ شود. به همین دلیل، متخصصان پزشکی برای کمک به پیشبینی حساسیتها و عدم تحمل دارویی، سرمایهگذاری زیادی بر روی تحقیقات ژنتیک مولکولی کردهاند. با تستهای DNA مانند آزمایش ژنتیک پاسخ به داروهای حنیفا، بیماران میتوانند استعداد ژنتیکی خود برای عدم تحمل داروهای مختلف را کشف کنند.
عدم تحمل دارویی چقدر شایع است؟
بهدست آوردن آمار دقیق از افرادی که به عدم تحمل دارویی مبتلا هستند، دشوار است. ممکن است فردی نسبت به یک داروی خاص عدم تحمل داشته باشد اما هرگز از آن باخبر نشود زیرا هیچ گاه نیاز به مصرف آن نداشته است. علاوه بر این، اغلب، عدم تحمل دارویی خفیف نادیده گرفته میشود، زیرا اکثر مردم انتظار دارند هنگام مصرف دارو عوارض جانبی را تجربه کنند. تغییر در عملکرد متابولیک که از نشانگرهای ژنتیکی ناشی میشوند، بر طیف وسیعی از داروها تاثیر میگذارند که ممکن است افراد را مستعد ابتلا به عوارض جانبی کند.
داروهای ضدافسردگی، آنتیبیوتیکها، مسکنها و رقیقکنندههای خون، همگی میتوانند تحت تاثیر تغییرات متابولیک قرار گیرند. با این حال، برخی از عدم تحملها رایجتر از دیگران هستند. مشکلات مربوط به داروهای ضد درد و NSAIDها کاملا رایج هستند و تصور میشود که ناشی از تغییرات ژنتیکی در توانایی متابولیسم اسیدهای آراشیدونیک باشد. متخصصان همچنین بررسی موضوع سندرم عدم تحمل دارویی متعدد را آغاز کردهاند که در آن افراد نسبت به طیف وسیعی از داروها، عدم تحمل دارند.
در حالی که همه عدم تحملهای دارویی بسیار خطرناک نیستند، اما میتوانند مشکلساز باشند و باعث ایجاد عوارض و علائم متعددی شوند. با بررسی گزارش پاسخ به داروهای حنیفا، میتوانید در مورد عدم تحملها بیشتر بدانید.